Roel Sauviller

'Pervers Realisme' Roel Sauviller Nijlen° 1960 Roel begon pas te schilderen toen hij bijna 30 was, maar deed het meteen voltijds en obsessief (ruim tien jaar zelfstudie). Dit wordt vergeleken met kunstenaars die zichzelf een lange leertijd gunden. Schilderen is voor hem een absolute noodzaak. "Zonder zijn schilderwerk kan hij niet leven". Ambachtelijk, traditioneel en figuratief: Hij heeft resoluut gekozen voor figuratie en een ambachtelijkheid die als "Klassiek" kan worden bestempeld. Hij schildert in een bepaalde traditie, niet erbuiten, en schaamt zich er niet voor dat hij kan schilderen en inspiratie haalt bij Oude Meesters (zoals Odd Nerdum). De realisatie van zijn werk vergt "liefde en koppige discipline". Hij kan een schilderij twee of drie jaar verfijnen voordat hij tevreden is. Hij wordt erkend als "ouderwetse ambachtelijke schilder" die zijn vak beheerst, met een vaste hand en gevoel voor kleur en compositie. Inspiratie en referenties: Zijn studiereizen, vooral naar Italië, brachten hem in de ban van kunstenaars en oeuvres die "in de vergetelheid zijn geraakt, of die tussen de plooien van het Modernisme zijn gesukkeld." Bepalend zijn Klassieke Meesters: Piero Della Francesca, Georges de La Tour, El Greco of Goya (als pretentieuze referentie). Latere inspiratie: Pierre Puvis de Chavannes, Félix Vallotton, Balthus. Obscure Italianen: Mario Sironi en enkele Italianen uit de jaren dertig. Hedendaagse kunstenaars: Odd Nerdrum een Noorse "Echte Schilder." Grafische invloed: Voor zijn tekeningen liet hij zich verleiden door de perverse houtsneden van de Japanse kunstenaar Thosio Saeki een psychoseksuele dromenwever. De wereld in zijn hoofd: De visueel weergegeven wereld van Sauviller is er één van tweeduister en bevreemding, gecreëerd vanuit een "realiteit die alleen in zijn hoofd bestaat." Thema's van teloorgang en nostalgie: Zijn beeldenwereld spreekt van teloorgang, verloren onschuld en een voorbije wereld. Het gaat meer over een "verloren jeugd in pakweg 1970". dan over maniëristische hang naar de 16e eeuw. Het is een, Paradise Lost. Bevreemdende taferelen: Hij schildert "levensgrote bevreemdende taferelen uit he onwerkelijke leven" De onschuld was niet onschuldig en de verdwenen wereld is er geen om heimwee te hebben.